Tunnelvisie
verdwaald in mijn hoofd
voel de lente kou die te lang duurt op mijn huid
verlang naar vrijheid
zon in mijn ogen
licht aan het einde van mijn tunnel

de sfeer
poezie
alles vergeten
de bassen door mijn lijf
mijn moedertaal
ik hoor de lente

verdwaast
verbaast
gehaast
komen alle beelden bij mij binnen
als een spons in de woestijn

lucht, water en geest
gedachten aan de horizon
rust
toekomst
staat de tijd even stil

als de duiven treuren
de regen niet meer lijkt te stoppen
voel ik je hand in de mijne
sluit mijn ogen
vertrouw in op morgen
en je mooie lach

mijn stad bruist
danst
zingt
verkleed en feest
het voelt alsof de tijd even stilstaat
verdwenen in geluk

te oud voor mijn dromen
kijk verdwaasd om mij heen
verlangens
illusies
verzwegen dromen
er ligt nog een leven voor mij

grensland
waanzin in hoofden
verdwaasde gedachten
onschuldige doden
loopgraven
misdadig geweld
mijn hoop verdampt in de mist

de rust op een winterochtend
starend over de weide
in mijn warme huis
gaat de dag voorbij
en droom mij zelf weg

ik kan mijzelf niet ontlopen
in de spiegel zie ik een timelaps van mij
in mijn hoofd zit mijn on-verouderde geest
kijk ik naar een oudere man
beleef ik mijn mooiste momenten
gevangen in mijn hart

de oorverdovende stilte omarmd mij
voel ik de witte wereld
mijn eigen droom
hoor ik mijn stappen
valt het verleden van mij af
als een witte sluier

verborgen plassen water op mijn weg
tonen mijn spiegelbeeld
hoor ik de bomen
wacht tot alles vervlogen is
droom weg in mijn eeuwigheid
een ongewisse toekomst

de tijd klinkt door de muren
vervlogen herinneringen
verdriet en geluk
de clichés van een winterdroom
leven zonder compromis
gaan de dagen weer lengen
is elke dag een nieuw begin

dromen vervagen in de ochtend
gevangen in een nieuwe dag
met open blik
ga ik de dag tegemoet

tijdloos dwaal ik door de stad van mijn dromen
eindeloos hand in hand met jou
raak ik de betovering niet kwijt
door de leegte van elke dag

achter elk raam een ander verhaal
is het dag en nacht
gaat de tijd voorbij
zwijgen de muren
voor altijd

de wereld draait rond in mijn hoofd
lichtvoetige snelheid
de speelsheid gevangen in een oogwenk
vergeet ik even
alles

het stof in mijn ogen
na een lange hete zomer
als een vage herinnering
sluimer ik voort
tussen hemel en aarde

Word ik bedrogen of beschermd?
Veranderd er niets?
Is er geen enkele crisis?
Zijn alle beelden gemanipuleerd?
Er lijkt geen nuance meer te zijn
Komt er elke dag zoveel nieuws binnen dat het mij bang maakt
Zoveel vragen
Wil ik mij afsluiten en alleen het mooie te zien, voelen, horen?
Geloof ik in de goede?
Sluit mijn ogen en luister naar mijn muziek
Voel jou kloppend hart
Zie het ochtend rood
Maar ook een stervende boom
Oorlog
Crises
Zie je stralende ogen
Droogte
Moord
Bedrog
Hoor ik je lach

de laatste zonnestralen strelen je huid
in mijn eigen wereld
de nutteloze tijd tikt rustig verder
probeer ik de dagelijkse indrukken te bewaren
vergeten geluk

Als dromen sterven
in de stilte van de nacht
volle maan verborgen achter wolken
de zachte veren in mijn hoofd
duurt de nacht nog lang
slaapwandel ik verder
dag na dag

samen op pad
naar vrijheid en geborgenheid
opzoek naar het onbekende
nog steeds verrast
ontroerd
op reis

de rust die je mij geeft
wandelend door een veld vol herinneringen
een zacht briesje door mijn gezicht fluistert mooie gedachten

Mijn handen willen weer voelen
Weer aanraken
De zachte streling
Een kus op mijn huid
Tederheid
De warmte van een zomer avond

zomer dagdroom
voel ik de zon door je haren
hoor de bijen zoemen
het frisse groen streel mijn ogen
zou elke dag zo kunnen blijven
weg van alles en iedereen
dagdromen

focus op mijn leven
De oorverdovende stilte
De rust vinden
De liefde
Vertrouwen
Een vreemde in elk spiegelbeeld
Komen geen woorden uit mijn mond

Als de serrulata bloeit
Lijkt de tijd stil te staan
Voor de gesneuvelde soldaten
Elke dag weer
Wordt niets geleerd van de geschiedenis
Schijnt de zon op de graven
Blijft de hoop levend
Als de serrulata bloeit

Het wordt toch weer lente
Na de natte donkere winter waait de frisse lente wind door mijn hoofd
Het prille groen en de zingende vogels
De zon straalt in mijn ogen
Dringt het peinzen weg
Wat overblijft is hoop

was mijn hoofd maar zo sereen als deze ochtend
alle beelden en teksten die mij verwarren
alles gaat gewoon door
ook als de wereld in brand staat
ben ik rijk als ik mijn ogen sluit
je warmte voel
de zon voel opkomen

als de avond rood kleurt
betoverd door de wolken
je gezicht die warme gloed heeft
valt de avond stil
hoeft er niets meer worden gezegd