kan ik nog onbevangen voelen?
als de nacht mijn schaduw verwacht
beneveld humeur
verwacht ik een volle maan
een leeg huis
wachtend op mijn komst
wetend dat je bij mij hoort

ik voel de klamme warmte op mijn huid
de nacht heeft mij in zijn greep
eindeloze zinnen bedriegen mijn gemoed
zomernacht dromen onder mijn huid
laat mij zweven tot de zon weer op komt

als ik mijn ogen open
zie ik een gekooide natuur
alles opgesloten
in de laatste zonnegloed
ben ik gelukkig in mijn droomwereld
kijk niet om maar ga mijn wereld in

De expositie “dwaaldromen” is uitgebreid met foto’s van faces of Reggae. Gemaakt of het Reggae festival “reggae Geel”. Muziek verbind! Huidskleur of geaardheid maken geen verschil. De mooie sfeer van verbroedering op dit festival heb ik proberen vast te leggen. Deze foto’s zijn ook geëxposeerd op Reggae Geel 2019. Helaas is Reggae Geel 2020 afgelast.. De foto’s zijn te zien op de beneden verdieping van het erfgoedhuis aan de Markt 38 in Meerssen. Op de eerste verdieping is de expositie “dwaaldromen” te zien tot 31 augustus 2020.

verdwaald in mijn eigen wereld
val ik omhoog
sluit mij af
verlies ik de tijd
mis ik de grijze dagen niet meer
voel ik de zon op mijn huid
jouw haren raken mijn gezicht

1 juni 2020 is mijn Expositie al 3 maanden opgesloten in het erfgoedhuis in Meerssen. Ik mis mijn foto’s. Ik mis het contact met mensen. Maar er is altijd hoop. Ik ga binnen kort de foto’s afstoffen. Ze zijn ook nog steeds te koop en als de regels het toelaten wordt de expositie weer geopend. Ik hoop jullie dan weer te zien!

Liefs

de lente schreeuwt mij toe
zon in mijn hoofd
bloesem in mijn ogen
loop ik mijn hoofd leeg
van deze dag in mijn dromen

herdenken
voelen wat je nooit gevoeld hebt
respect
wachten op iemand die nooit meer terug komt
stilstaan bij het verleden
stil met je eigen verdriet

het is stil in mijn stad
vergeten straten
dwaal ik verloren rond
voel de leegte
in mijzelf
verdwaald in mijn hoop

aan de eenzaamheid
van het nieuwe normaal
wil ik niet aan wennen
anderhalve meter liefde
treur ik om het verlies van mijn ik
verlang in naar gisteren

stromen tranen nu harder
sneller
natter
zie ik de schoonheid in de kleinste dingen
is mijn wereld gekrompen
verschrompeld
heb ik houvast aan je warmte
vergeet ik morgen
en leef van minuut tot minuut

de afstand door het raam voelt zo groot
alle warmte vervlogen
kilte
verlamd
verlangen naar gisteren
toen alles
alles zonder nadenken gebeurde

in onze Gesloten wereld
opgelgde normen
bang voor het onzichtbare
opgejaagd
contact gestoord
kil
wacht thuis de warmte van alle dag

tijd om te reizen
met mijn ogen dicht
hoor ik mijn haren groeien
wordt mijn wereld te klein
gevangen door de angst van anderen
met droge handen van het wassen
schijnt de zon op mijn huid
en zie ik mijn zelfbeeld

zoveel vragen
hoop en angst
durven dromen over morgen
alleen te zijn
verlangen naar een hand
kijkt iedereen omhoog
en wordt weer klein

soms is zwijgen beter
laat de stilte in mij spreken
vertrouwen in een toekomst
straks

verlangen naar wat komen gaat
alsof een toekomst nog bestaat
dans ik
drink ik
lach ik
gedragen door de wind
in mijn gezicht

Alsof de tijd stil staat
wacht ik op wat komen gaat
voel je warmte
bang om te verliezen
het licht van de lente zon
die door mijn raam schijnt
tikken de dagen door

voor altijd vergeten
gebroken rust
verliest het gevoel
als het zelfs in de lente kan sneeuwen

Chaos in mijn hoofd
lege straten
gevuld met hoop
vergeten doden
vervallen glimlach
valt alles op zijn plaats
moet ik je ooit missen