voel ik de lente zon in mijn haren
je hand over mijn rug
de wind langs mijn wangen
dagen gaan voorbij
herinneringen vervlogen
maar toch wordt het weer lente

verborgen juweeltjes
het spelen afgeleerd
kind zijn verboden
in te strakke regels
we leven in wereld vol met kleurcodes
zwart of wit

als ik door mijn stad loop
met lege winkels
personeel hangt wachtend achter de kassa
weet ik dat het weer lente wordt
maar duurt de winter veel te lang
vervliegt mijn hoop
elke dag het zelfde
maar ik vertrouw op elke ochtend
groet een onbekende met een mondmasker op
en glimlach ongezien

Verwonderd kijk ik naar boven
verlangen naar het onbekende
nieuwe wegen zijn gesloten
de tunnel lijkt te lang
alleen hoop is wat nog blijft

de tijd tikt verder
jouw ruimte in een ogenblik
een leven op je netvlies gebrand
tranen gehuild
tranen gelachen
maar de wereld staat stil

druilerige lockdown dagen
avondklokken luiden
mondkapjes liggen in het gras
dicht getimmerde ramen
verlangend naar de lente die snel gaat komen
kijk ik door een betraande ruit

5 minuten winter
drie vlokken sneeuw
leggen een dunne deken over mij
en sust mij even
rust mij

de lock down dagen gaan voorbij
zonder ups en downs
alles blijkt anders
te lang
onbegrijpelijk
maar alles gaat voorbij

in dichte mist
schijnt de zon
maar ik voel ze niet
een kille wereld waar niet veel wordt geluisterd
waarin ik mij verschuil
waar mijn hoop verschrompeld
maar ik wel wil laten smeulen
meningen zijn waarheden geworden
eilanden stromen weg
in dichte mist

de wijde wereld is nu zo gekrompen
mijn liefste en de katten
thuiskantoor
boodschappen
een wandeling
de weide naast mijn huis
sluit ik mijn ogen
voel ik je warmte
kan ik er weer even tegen

nieuw jaar
Een nieuw begin
lege agenda
Alleen maar dromen en verlangens
Opgekropt verdriet
Ingetogen vieren
lokaal geluk

2020 is bijna ten einde
lopend door de verlaten straten
de stoffige etalages
de lege café’s
met jou aan mijn zijde voel ik de koude wind niet
laten een kaarsje branden voor onze vervlogen vaders
vliegt ons leven voorbij
in een vervreemde wereld

stille nacht
in een stil jaar
vergeten te ademen
en het jaar is alweer voorbij
de tijd heeft stil gestaan
afstand en ongeloof
veel alleen
veel vergeten
stille nacht
in een verloren jaar

als woorden konden zwijgen
puurheid zichtbaar was
als hoop in onze onze gedachten
fluister ik je zinnen
als een glimlach op je mond

De rust die ik niet kan vinden geef jij
onvoorwaardelijke liefde
je zachte geronk naast mij op de bank
een warme winteravond

de nacht begint vroeg vandaag
lichte regen
alles op slot
kleine lichtpuntjes lijken zo ver weg
verlangen naar het nieuwe licht

Vandaag de paardenbloemen wijn gebotteld. In April hebben we de goudgele bloemen geplukt op een zonnige dag, en de wijn in de mandfles gedaan. in september hebben we de wijn overgeheveld naar een andere mandfles en vandaag was het bottelen. De lente zon in een fles gevangen ❤️

een dunne laag ijs
beschermt mijn dagen
wachtend op de winterzon
die mij toelacht

Als ik uit mijn raam kijk zie ik de bomen
hoor de vogels
Droom ik even weg
voel de rust
ben ik blij dat ik voel

de laatste bloem in december
tovert een glimlach op mijn gezicht
als een onverwachte streling over mijn rug

Als ik mijn gedachten sluit hoor ik het ruisen van de bladeren golvend in mijn oor
zweef ik langzaam weg
de tijd verloren
nooit meer vergeten

de laatste reis
in een strak blauwe lucht
reis ik in mijn dagdromen
klimaatneutraal

Lijk ik eenzaam
of ben ik alleen
een dunne draad waar we tussen balanceren
de tijd tikt door
de dagen gaan voorbij als het leven stilstaat

ik ben niet bang om het donker te voelen
zacht licht in mijn ogen
diffuus licht in mijn handen
verdoofd door je puurheid
zie ik de vuurvliegjes in mijn hoofd

de zon op mijn slecht humeur
brand een glimlach op mijn gezicht
vergeten geluk
loop ik door het gras
alleen met mezelf
herfst mood

dwalend door de herfst kleuren
voelt de zon als een warme hand
valt de dode kleuren pracht voor mijn voeten op de grond
vergeet ik even alles om mij heen
geluk kan soms simpel zijn

verdwaald in de tijd
verwaarloosd
verward
verdoofd
vergeten
in betonnen landschappen