Dwangmatig fotografeer ik. Wil vangen wat ik voel als ik rondkijk. Een blik die mijn eigen wereld vangt. Vertellen. Kijken. Voelen. Dromen met open ogen. Zie ik de vergeten, weggegooide, achteloos rondslingerende dingen. In Antwerpen dwangmatig vastleggen. Registreren. Vragen waarom. Verhalen komen boven. Maar de woorden komen niet uit mijn mond. Loop ik zwijgend langs een hek met herinneringen, dromen, verdriet, Liefde. Dwangmatig.