27 dinsdag mrt 2018
Posted in Dwaaldromen, Fotografie, kunstacademie, landschap, Limburg, natuur, Passie, poezie, Winter, zwartwit
Tags
Zal ik ooit de wolken zien groeien in mijn verbeelding? De zon voelen achter mijn verlangen?
22 donderdag mrt 2018
Posted in Dwaaldromen, Fotografie, kunstacademie, Liege, Luik, Passie, poezie, zwartwit
Tags
Dwaaldromen, Liege, Luik, Passie, poezie
Zwervers in de koude stad. Slapen in portieken. Wachten op. Verlangen naar. Loop ik verder en vergeet de nachten. Wachten op. Verlangen naar.
21 woensdag mrt 2018
Posted in architectuur, Dwaaldromen, Fotografie, kunstacademie, Liege, Luik, Passie, poezie, zwartwit
Tags
Duizelingwekkende hoogtes lachen mij toe. Verlies ik mijn gevoel. huil. lach. leef verder elke dag.
19 maandag mrt 2018
Posted in Fotografie, Liege, Luik
Tags
De gezichten van 500 mensen die hebben deelgenomen aan de foto shoot in Luik in La Cité Miroir in mei 2017, in combinatie met portretten die de fotograaf overal ter wereld heeft genomen.
19 maandag mrt 2018
Posted in Dwaaldromen, Fotografie, Liege, Luik, Passie, poezie, zwartwit
Tags
Brengen scherven geluk in mijn leven?
11 zondag mrt 2018
Posted in abstract, Fotografie, kunstacademie, Passie, poezie, zwartwit
Illustratie van een muziekstuk. The Cure – A forrest. Herinneringen aan vroeger. Mijn New wave tijd. Hoe vaak ik dit lied niet gedraaid heb. Pas mijn rijbewijs naar Brussel naar een concert van The Cure. Spookrijden in de straten van Brussel. Mijn haren omhoog met scheerschuim. Het beeld dat deze muziek oproept speelt ook wel in mijn verbeelding. Alleen in een bos. Ik zie hoge bomen. Eenzaamheid.
Come closer and see See into the trees Find the girl while you can Come closer and see See into the dark Just follow your eyes Just follow your eyes I hear her voice Calling my name The sound is deep In the dark I hear her voice And start to run Into the trees Into the trees Into the trees Suddenly I stop But I know it’s too late I’m lost in a forest All aloneThe girl was never there It’s always the same I’m running towards nothing Again and again and again and again.
