Als ik mijn gedachten sluit hoor ik het ruisen van de bladeren golvend in mijn oor
zweef ik langzaam weg
de tijd verloren
nooit meer vergeten

de laatste reis
in een strak blauwe lucht
reis ik in mijn dagdromen
klimaatneutraal

Lijk ik eenzaam
of ben ik alleen
een dunne draad waar we tussen balanceren
de tijd tikt door
de dagen gaan voorbij als het leven stilstaat

ik ben niet bang om het donker te voelen
zacht licht in mijn ogen
diffuus licht in mijn handen
verdoofd door je puurheid
zie ik de vuurvliegjes in mijn hoofd

de zon op mijn slecht humeur
brand een glimlach op mijn gezicht
vergeten geluk
loop ik door het gras
alleen met mezelf
herfst mood

dwalend door de herfst kleuren
voelt de zon als een warme hand
valt de dode kleuren pracht voor mijn voeten op de grond
vergeet ik even alles om mij heen
geluk kan soms simpel zijn

verdwaald in de tijd
verwaarloosd
verward
verdoofd
vergeten
in betonnen landschappen

geen stap is ongezien
alles openbaar
democratisch gevangen in een overvloed aan informatie
weet ik mij geen weg meer te vinden
locatie aan
gemeenschappelijke eenzaamheid
digitale blindheid
verlangen naar een weg terug