Als de serrulata bloeit
Lijkt de tijd stil te staan
Voor de gesneuvelde soldaten
Elke dag weer
Wordt niets geleerd van de geschiedenis
Schijnt de zon op de graven
Blijft de hoop levend
Als de serrulata bloeit

Het wordt toch weer lente
Na de natte donkere winter waait de frisse lente wind door mijn hoofd
Het prille groen en de zingende vogels
De zon straalt in mijn ogen
Dringt het peinzen weg
Wat overblijft is hoop

was mijn hoofd maar zo sereen als deze ochtend
alle beelden en teksten die mij verwarren
alles gaat gewoon door
ook als de wereld in brand staat
ben ik rijk als ik mijn ogen sluit
je warmte voel
de zon voel opkomen