voel ik de lente zon in mijn haren
je hand over mijn rug
de wind langs mijn wangen
dagen gaan voorbij
herinneringen vervlogen
maar toch wordt het weer lente

verborgen juweeltjes
het spelen afgeleerd
kind zijn verboden
in te strakke regels
we leven in wereld vol met kleurcodes
zwart of wit

als ik door mijn stad loop
met lege winkels
personeel hangt wachtend achter de kassa
weet ik dat het weer lente wordt
maar duurt de winter veel te lang
vervliegt mijn hoop
elke dag het zelfde
maar ik vertrouw op elke ochtend
groet een onbekende met een mondmasker op
en glimlach ongezien

Verwonderd kijk ik naar boven
verlangen naar het onbekende
nieuwe wegen zijn gesloten
de tunnel lijkt te lang
alleen hoop is wat nog blijft