de tijd tikt verder
jouw ruimte in een ogenblik
een leven op je netvlies gebrand
tranen gehuild
tranen gelachen
maar de wereld staat stil

druilerige lockdown dagen
avondklokken luiden
mondkapjes liggen in het gras
dicht getimmerde ramen
verlangend naar de lente die snel gaat komen
kijk ik door een betraande ruit

5 minuten winter
drie vlokken sneeuw
leggen een dunne deken over mij
en sust mij even
rust mij

de lock down dagen gaan voorbij
zonder ups en downs
alles blijkt anders
te lang
onbegrijpelijk
maar alles gaat voorbij

in dichte mist
schijnt de zon
maar ik voel ze niet
een kille wereld waar niet veel wordt geluisterd
waarin ik mij verschuil
waar mijn hoop verschrompeld
maar ik wel wil laten smeulen
meningen zijn waarheden geworden
eilanden stromen weg
in dichte mist

de wijde wereld is nu zo gekrompen
mijn liefste en de katten
thuiskantoor
boodschappen
een wandeling
de weide naast mijn huis
sluit ik mijn ogen
voel ik je warmte
kan ik er weer even tegen

nieuw jaar
Een nieuw begin
lege agenda
Alleen maar dromen en verlangens
Opgekropt verdriet
Ingetogen vieren
lokaal geluk