voor altijd vergeten
gebroken rust
verliest het gevoel
als het zelfs in de lente kan sneeuwen

Chaos in mijn hoofd
lege straten
gevuld met hoop
vergeten doden
vervallen glimlach
valt alles op zijn plaats
moet ik je ooit missen

kunnen we misschien kijken
met andermans ogen
en hoop uitstralen
een helpende hand
een uitgestoken hand naar een onbekende
onbekende angst

radeloze vlucht naar het onbekende
in oude gewoontes
angst voor het ongrijpbare
vol emotie
slapen we verder
zingen samen een lied vol hoop

de eerste lente zon
streelt mijn huid
verveeld mijn ogen
verzacht mijn dromen
vangt mijn gedachten in de wind