Tunnelvisie
verdwaald in mijn hoofd
voel de lente kou die te lang duurt op mijn huid
verlang naar vrijheid
zon in mijn ogen
licht aan het einde van mijn tunnel

de sfeer
poezie
alles vergeten
de bassen door mijn lijf
mijn moedertaal
ik hoor de lente

verdwaast
verbaast
gehaast
komen alle beelden bij mij binnen
als een spons in de woestijn

lucht, water en geest
gedachten aan de horizon
rust
toekomst
staat de tijd even stil

als de duiven treuren
de regen niet meer lijkt te stoppen
voel ik je hand in de mijne
sluit mijn ogen
vertrouw in op morgen
en je mooie lach