Tags
Denemarken, dieren fotografie, foto's, Fotografie, Mauriliers, poezie, Zee, zwart wit
Kan ik de werkelijkheid aan. Of kijk ik weg. De dood hoort bij mijn leven. Leven hoort bij me. Maar als ik je zie liggen weet ik niet wat ik moet doen. Staat mijn leven stil. Kijk ik weg. Aangespoeld waar door? Dat is de natuur. Dat is het leven. Gezoem in mijn hoofd. gefascineerd. Verward. Loop ik door. Maar sta je op mijn netvlies gegrift.
Mooie doorvoelde tekst/foto
LikeGeliked door 1 persoon
Niet te schokkend?
LikeLike
Nee, ik voel wel wat je hebt bedoeld, denk ik…
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je voor je feedback!
LikeLike
De onmacht niets te kunnen veranderen weegt vaak een tijdje nog zwaar door en de enige troost is de hoop dat dit leven niet heeft geleden bij het verliezen ervan.
LikeGeliked door 1 persoon