Tags
Fotografie, Luik, Mauriliers, poezie, straatfotografie, zwart wit
Wachtend op de trein waarin je zit. Kan ik je geur nog herkennen? Zijn je ogen nog steeds zo sprankelend? De treinen rijden voorbij en ik zie zoveel mensen. Wachtend op? Verhalen in mijn hoofd. Flarden van gesprekken. Alsof de tijd stil staat. Hoor ik weer een trein vertrekken. In de verte een stip. Voel ik dat je er bijna bent. Zie ik je haren in de zon en je lieve lach. Streel zacht je haren. Weet ik waar ik op heb gewacht. Lopen we samen weer verder door het leven.
Wachten zorgt vaak voor mooie gedachten…
LikeGeliked door 1 persoon